دنیا به اهل خویش ترحم نمی کند
آتش امان نمی دهد آتش پرست را
پی نوشت: فکر می کنم ما باید یاد بگیریم که چطوری با آتش کنار بیاییم، نه اینکه انتظار داشته باشیم ما را آتش نسوزاند.
خبر کوتاه ولی تا حدودی غیرقابل باور.
قطر که در سال های گذشته متحد خوب و بی چون و چرای عربستان سعودی و امارات بوده امروز بعد از اتفاقاتی که حول محور ایران در چند ماه گذشته رخ داد قطع رابطه کردند و تمام مرزهای دریایی ، زمینی و هوایی را به روی یکدیگر بستند.
داستان از جایی شروع کرد بعضی رسانه ها خبرهایی را به نقل مسئولین بلندپایه قطری نقل کردند که حاکی از این بود که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به ایران سخت می گیرند و به جای بیشتر کردن تنش ها باید به فکر حل مشکلات با ایران باشند ولی در ظاهر داستان از جایی جدی تر شد که امیر قطر در تماسی تلفنی پیروزی حسن روحانی در انتخابات را تبریک گفت و باعث ناراحتی سران دیگر کشورهای عربی شد.
حالا باید ببینیم این اتفاق عجیب چه تاثیری بر روی مسائل سیاسی و اقتصادی خاورمیانه و کشور ایران خواهد گذاشت ، این اتفاق در قدم اول باعث افزایش قیمت نفت شد.
۱۵
خرداد
در یکی از افطاری های ماه رمضان در جمعی از دوستان بحثی کاملا ابتدایی راجع مسائل اقتصادی و سیاسی کشور شکل گرفت و بعد از بحث های رایج اولیه به موضوع عدالت رسیدیم.
عدالتی که باعث شهادت امیرالمومنین شد، که فرمود علی کسی است که برای شدت عدلش کشته شد.
روایات و حرف های جالبی زده شد درباره عدالت ، ولی بحث به نظر من آنجایی جالب تو شد که من گفتم عدالت به توسعه محقق میشه وعده ای مخالفت کردند. البته دوستان دلایل قانع کننده ای ارائه نکردند و البته اجازه هم ندادند من دلایلی برای حرفم ارائه کنم ولی کلیت حرف هایشان این بود که عدالت مقدم بر توسعه است و اول باید عدالت برقرار شود و بعد توسعه به وجود بیاید.
سعی می کنم در پست های آینده راجع به موضوع توضیحاتی را ارائه بدهم.
۱۴
خرداد
سال ها پیش که به طور جدی وارد فضای کار نشده بودم ، دوست داشتم که در آینده در فضایی کار کنم که لازم باشد سفرهای خارجی زیادی بروم و تا حدودی این مسئله را معادل با پیشرفت در فضای کار می دانستم، فکر می کردم هر کس برای کار به خارج از کشور می رود انسان موفقی است.
آلان قریب به دوسال است که شرایط کارم طوری است که باید مرتب به مسافرت های خارج از کشور بروم و با آدم های متعدد ایرانی در این سفرها همراه باشم و در آنجا با انسان هایی با فرهنگ های متفارت روبرو شوم، جدای از اینکه الان که به آرزوی سال های دورم رسیده ام و می بینم آنچنان که فکر می کرده ام نیست و با آن مدلی که من در ذهنم داشته ام متفاوت است. به نظرم سفرهای خارجی می تواند ودنتیجه عمده برای ما داشته باشد.
یک : می توانیم یاد بگیریم تا مجبور نباشیم در مسائل مختلف چرخ را دوباره ابداع کنیم ، تا لازم نباشد همه ی مسائل را دو مرتبه تجربه کنیم و بتوانیم از سال ها تجربه کشورها در برخی زمینه ها اسیفاده کنیم و بتوانیم چرخ کشور را بهتر و با سرعت بیشتری حرکت بدهیم وباعث پیشرفت خود و جامعه خود باشیم.
دو : دیدن فاصله کشور ما با برخی کشور در زمینه صنعت ، حمل و نقل و خطوط هوایی و … می تواند باعث انفعال ما شود، می تواند ما را به شرایطی برساند که بگوییم کشور ما که به این زودی نمی تواند به این میزان از پیشرفت برسد پس رهایش کنیم و به فکر این باشیم که زندگی دیگری در جای دیگری از دنیا آغاز کنیم.
یکی خوب و امیدوار کننده ولی دیگری می تواند خانه خراب کن باشد.
۰۳
خرداد