اول : همه باید خانواده عزیزانی که در حادثه معدن به رحمت خدا رفتند تسلیت بگوییم.
دوم : جدیدا بعد از اینکه اتفاقات تلخ این چنینی رخ می دهد به این فکر می کنم چه مسائلی باعث وقوع این حادثه ها می شود، چقدر ما به عنوان کارگران این مجموعه ها مقصریم و چه میزانی از تقصیر بر گردن مسئولین و سیاست گذاران است.
این که چه میزانی از تقصیر بر گردن سیاست گذاران و مسئولین است خیلی به ما مربوط نمی شود و ما فقط با رای دادن و شرکت در انتخابات می توانیم به اندازه خودمان در انتخاب این مسئولین سهیم باشیم و سیاست های اجرایی کشور و شهرداری ها را ازاین طریق تغییر دهیم و بعید می دانم بیشتر از این بتوانیم تاثیر گذار باشیم که البته شرکت در انتخابات و انتخاب فرد بهتر و قوی تر مار مهم و شاید دشواری باشد.
ولی سهم خودمان از این گونه حادثه را نباید دست کم بگیریم ، متاسفانه در تمام این اتفاقات که همه به یاد داریم از پلاسکو گرفته تا سیل آذربایجان و این ریزش معدن خطای انسانی در وقوع و زیاد شدن تلفات و خسارات تاثیر به سزایی داشته است ، احتمالا همه شما این صحنه که بعضی از هموطنان عزیزمان در هنگام گرفتن سلفی با موج سیل گشته شدند را دیده ایم و باز هم همه شنیده ایم که حادثه پلاسکو با خطای انسانی یکی از کارگرها آغاز شد.
چند سال پیش هم حجه الاسلام شهاب مرادی در یک یاداشت به اهمیت بحث ایمنی پرداختند و سعی کردند ایمنی را که در جامعه ما به کلاه موتور سوار و بستن کمربند راننده ماشین ختم می شود، مهم تر نشان بدهند و ای کاش همه ما اهمیت بیشتری برای ایمنی خود و اطرافیان خود قائل باشیم.
همیشه این طور فکر می کردم و فکر می کنم که در هر حادثه و اتفاقی قبل از هر کاری باید به اشتباهات خودمان فکر کنیم، به این فکر کنیم که ما چه کاری می توانستیم بکنیم که این اتفاق نیفتد یا خسارت کمتری به بار بیاورد بعد برویم سراغ دیگران و اگر بتوانیم اشتباهات خودمان را پیدا کنیم و برای بهبود آن ها تلاش کنیم زندگی بهتری را در آینده نه چندان دور تجربه خواهیم کرد.
پی نوشت:
یکی از مهم ترین دلایلی که خودم را قانع کردم راجع به بحث معدن مطلبی بیشتر از تسلیت بنویسم و تحلیل خودم را ارائه بدهم مطلب محمدرضا شعبانعلی راجع به موضع گیری در فضای دیجیتال بود.
