چند روزی برای دیدن دوستی در انتهای یک سفر کاری برای اولین بار به شهر مونیخ آلمان آمده ام، از اولین دقایق حضورم در این شهر که فکر می کردم از مصادیق ''مدرن'' بودن باید باشد کهنه بودن قطارهای شهری توجهم را جلب کرد، قطارهایی قدیمی که شاید برای ۴۰ سال پیش بوده باشند.
بعد از مترو در بقیه مناطق شهر از جمله پارک ها هم وسایلی را مشاهده کردم که برای سال ها قبل بودند و شاید ما در ایران از دیدن این وسایل حس خوبی پیدا نکنیم. الان به این مسئله فکر میکنم که مدرن بودن و خوب و دقیق بودن سیستم مترو مهم تر است یا نو بودن واگن های مترو ؟
شاید در ایران معنای مدرن بودن در دومی خلاصه شده باشد وقتی بهترین و جدیدترین واگن های دنیا را داریم ، وقنی جدیدترین هواپیماهای دنیا را می خریم و وقتی بهترین و گران ترین ماشین های دنیا را در خیابان های تهران می بینیم احساس می کنیم که مدرن شده ایم و حس خوبی پیدا می کنیم در حالی که این فقط نو شدن لوازم قدیمی است و واقعا اتفاق بزرگی محسوب نمی شود. مدرن شدن به معنای نو شدن واگن های قطار نیست بلکه به معنای داشتن سیستم مترو قوی ای است که حمل و نقل عمومی را طوری تسهیل کند که مردم ترجیح بدهند جای ماشین شخصی از مترو استفاده کنند و ...
باید به فکر مدرن کردن سیستم های کلان کشور باشیم و نه به فکر نو کردن تجهیزات قدیمی کشور.
پی نوشت: خیلی قبل در جایی خواندم که کشور توسعه یافته جایی نیست که فقیر ترین آدم ها هم ماشین شخصی داشته باشند، بلکه جایی ست که ثروتمند ترین افراد ترجیح بدهند به جای استفاده از ماشین شخصی از حمل و نقل عمومی استفاده کنند.
