تازگی راجع به محدودیت هایی که به آن ها مواجه بوده و هستم فکر می کنم ، می بینم که هر جا با محدودیت هایی روبرو بوده ام پیشرفت های خوب و قابل توجهی داشته ام با اینکه سختی های زیادی هم باید متحمل می شدم و در زمینه هایی که با اینگونه محدودیت ها مواجه نبوده ام انقدر ها پیشرفت نکرده ام.
نمونه های دیگری را هم دیده ام که در محدودیت ها پیشرفت های قابل توجهی داشته اند و نمونه های که قدر نعمت های داشته را ندانسته و نمی دانند.
حتی در مسایل سیاسی هم می بینیم که گروه هایی که دچار محدودیت هستند فکرهای بهتری برای جلب نظر مردم دارند و گروه هایی که غرق امکانات هستند خود را تغییر نمی دهند و انتظار دارند مردم خودشان را با آنها تطبیق دهند.
و البته گاهی اوقات هم محدودیت ها باعث می شود که افراد هیچ حرکتی نکنند و سال ها این محدودیت ها را بهانه حرکت نکردن و پیشرفت نکردن خودشان می کنند.
فکر می کنم که باید قدر محدودیت ها را بدانیم ، محدودیت های دلیل خوبی برای اقدام نکردن نیستند و اتفاقا مسیر پیشرفت را به خوبی به ما نشان می دهند.
